«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր, Ավագ դպրոց, 12-2 դասարան
Դավիթ Անհաղթ << Սահմանք իմաստասիրութեան>>
Դավիթ Անհաղթը 5–6-րդ դարերի հայ փիլիսոփա, նեոպլատոնականության հետևորդ ,Հին հայկական փիլիսոփայության աշխարհիկ ուղղության հիմնադիր, հունաբան դպրոցի գլխավոր գործիչներից է:
Որպես նորպլատոնական, Դավիթ Անհաղթը իդեալիստական հիմքի վրա զուգակցել է Պլատոնի, Արիստոտելի և Պյութագորասի ուսմունքները: Շարունակել կարդալ “Դավիթ Անհաղթ և Գրիգոր Տաթևացի”
Հին Հունաստանում փիլիսոփայական մտքի զարգացմանը մեծ նպաստ են բերել «յոթ իմաստունները»՝ Կլեոբուծլոսը, Սոլոնը, Հիլոնը, Թալեսը, Պիտակը, Բիանտոսը և Պերիանդրոսը, որոնցից պահպանված ասույթներում խտացված ամփոփվել է հույն ժողովրդի իմաստությունը և կենսափիլիսոփայությունը։ Հին Հունաստանում փիլիսոփայական առաջին ուսմունքները ձևավորվել են Հոնիայում՝ փոքրասիական հունական գաղթօջախներում, ուստի այդ փիլիսոփայությունը անվանվում է հոնիական։ Հոնիական փիլիսոփայության մեջ են մտնում Միլեթյան դպրոցի և Հերակլիտեսիուսմունքները։ Շարունակել կարդալ “Անտիկ փիլիսոփաության”
Իրավիճակի նկարագրություն
Տեղի է ունեցել նշանադրություն (քաղաքացիական ծեսով). այն է՝ փեսացուն եւ/կամ նրա կողմը հարսնացուի եւ/կամ նրա կողմի հետ ձեռք են բերել պայմանավորվածություն՝ առաջիկայում ամուսնություն կազմակերպելու մասին, եւ հարսնացուին տրամադրվել է նշան:
Ժամանակ անց հարսնացուն մտափոխվել է եւ հայտարարել, որ «նշանը ետ է տալիս»: Փեսացուն ետ է պահանջել որպես նշան տրված զարդը, հարսնացուն հրաժարվում է վերադարձնելուց, քանի որ տեղյակ է, որ այն փեսայի եւ նրա ընտանիքի համար, բացի նյութականից, ներկայացնում է նաեւ ոչ նյութական մեծ արժեք: Շարունակել կարդալ “Նշանադրություն”
Լուսին Տեր-Դավթյան 